ช่วงที่ผมวางแผนไปเที่ยวญี่ปุ่นเป็นช่วงที่โครตไฮก็ว่าได้ ทั้งคริสต์มาส ทั้งปีใหม่ ตั๋วเครื่องบิน จึงเป็นอีกเรื่องที่ผมวางใจไม่ได้ ปีที่ผ่านมากว่าจะได้ตั๋วเล่น Waited list รอเป็นเดือนเลย คราวนี้ผมจะไม่พลาดอีกเสาร์อาทิตย์นั้นผมใช้เวลากับการหาตั๋วที่เหมาะแก่ฐานานุรูปของผม หลายสายการบินที่ผมเคยใช้บริการล้วนแล้วแต่มีเที่ยวบินไปญี่ปุ่น แต่คุณพระช่วย! นั่นมันราคาหรือรหัสเที่ยวบินครับ ทําไมมันถึงแพงขนาดนั้น สายการบินในฝันของผมอย่าง Singapore Airlines ที่ต้องเดินทางไปนาริตะด้วยเครื่อง A380 หรือเครื่องบิน 2 ชั้นก็ราคาปาเข้าไป 3 หมื่นกว่า ไม่ไหวอ่ะครับ ค่าตั๋วเกินกว่า 50% ของงบที่ตั้งไว้ แต่ผมไม่ย่อท้อครับ หามันต่อไป เทคนิคอย่างหนึ่งของตั๋วราคาพอประมาณคือคุณต้องยอมเปลี่ยนเครื่อง หรือที่ภาษาคนสายการบินเค้าเรียกว่า Transit นั่นแหละครับ หลายคนอาจจะไม่ชอบการ Transit แต่สําหรับคนที่รักการเดินทางอย่างผมแล้ว ผมมองว่าการ Transit ก็ทําให้เรามีโอกาสได้เที่ยวสนามบินของเมืองที่เราไป Transit บางที่อาจจะแวะเข้าไปเที่ยวในเมืองได้ด้วยซ้ำไป อย่างตอนที่ผมมีโอกาสไปเที่ยวบาหลี ก็ Transit ที่สิงคโปร์ ได้เข้าไปที่ Orchard ซื้อของสัก 5-6 ชั่วโมง แค่นั้นก็หมดไปหลายแล้ว อีกอย่างที่เป็นข้อดีของการเปลี่ยนเครื่องคือได้ทานข้าว 2 รอบในราคาที่ถูกกว่ารอบเดียว อันนี้เป็นความชอบส่วนตัวครับ ไม่สงวนสิทธิ์หากต้องการเลียบแบบ
ผมจึงหาสายการบินที่มีการเปลี่ยนเครื่องก็ได้มา Cathay Pacific เปลี่ยนเครื่องที่ Hong Kong, Malaysia Airlines เปลี่ยนเครื่องที่ Kuala Lumpur และ China Airlines เปลี่ยนเครื่องที่ Taipei อีกอย่างที่ผมนํามาพิจารณาคือเวลาที่ใช้ Transit ครับ บางที่รอกันข้ามคืน บางที่รอกันเป็นวัน ดังนั้นหากการ Transit ของคุณยาวนานก็ต้องพิจารณาต่อว่าสนามบินที่ Transit นั้นมีสิ่งอํานวยความสะดวกและความบันเทิงบ้าง จะได้ไม่รู้สึกว่าเวลารอคอยมันยาวนานมาก ผมจึงมาตกลงปลงใจที่ China Airlines ด้วยเวลา Transit ไม่ยาวนานมากนักและเวลาที่ไปถึงนาริตะก็ไม่ดึกเกินไปประมาณ 18.00 น. ก็น่าจะเข้าเมืองได้ทัน
ไหนๆ ก็เดินทางด้วย China Airlines แล้วผมก็เลยคิดว่าช่วงขากลับจะแวะเยี่ยมเพื่อนที่ไทเปสัก 2 วัน ดังนั้นตารางการท่องเที่ยวของผมก็จะกลายเป็น 10 วัน 2 ประเทศออกเดินทางจากสนามบินสุวรรณภูมิเช้าวันที่ 25 ธันวาคม เปลี่ยนเครื่องที่สนามบินเถาหยวน ไต้หวัน ถึงสนามบินนาริตะประมาณ 18.00 น. ตามเวลาท้องถิ่นซึ่งเร็วกว่าประเทศเรา 2 ชั่วโมง หลังจาก Countdown 2011 เสร็จเช้าวันที่ 1 มกราคมผมจะออกเดินทางจากสนามบินนาริตะประมาณ 9.40 น. ถึงสนามบินเถาหยวนประมาณ 12.40 น. จากนั้นก็หลั่นล้าที่ไต้หวันสัก 2 วัน เดินทางออกจากสนามบินเถาหยวนประมาณ 13.55 น. ถึงสนามบินสุววรณภูมิประมาณ 16.45 น. ดูราคาในเว็ปของ China Airlines แล้วก็ไม่สูงจนเกินไป แต่ติดที่ว่าการจองผ่านเว็ปต้องชําระเงินเลย เอ้ย! ผมยังไม่รู้ผลวีซ่าเลย ใครจะกล้าจอง ผมจึงยกหูโทรศัพท์ไปจองผ่านเจ้าหน้าที่ของสายการบิน China Airlines เป็นไปดังคาดครับเที่ยวบินจากนาริตะมาไต้หวันจองเต็มหมด อีกครั้งที่ผมต้องเป็นผู้โดยสาร Waited list แต่ก็ยังดีที่เที่ยวบินอื่น Confirmed ผมจึงทําการจองไป เจ้าหน้าที่แจ้งว่าค่าตั๋วโดยแวะพักที่ไทเปทั้งหมดประมาณ 22,000 บาท ก็นับว่าไม่แพงครับ พอไหวๆ หลังจากนั้นอีก 2-3 วันผมได้รับแจ้งจากเจ้าหน้าที่ China Airlines ว่าเที่ยวบินของผมทุกเที่ยวบิน Confirmed หมดทุกเที่ยวบินและจะต้องออกตั๋วภายในเดือนพฤศจิกายนนี้ ก็เลยแอบดีใจเล็กๆ แต่ก็ยังคงกังวลเรื่องวีซ่าอยู่ดี
เสร็จจากเรื่องตั๋วเครื่องบินก็มาเป็นเรื่องที่พัก เป็นที่รู้จักกันดีกันว่าญี่ปุ่นเป็นประเทศนึงที่ที่พัก ราคาแพงมาก ขนาดโฮสเทลที่ห้องอาบน้ำรวมราคาก็ปาไป 3,000 – 4,000 เยนต่อคืน แต่ก็มีให้เลือกมากมายหลายพื้นที่ก็ขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละบุคคล ผมก็ใช้ Google ช่วยผมหาโรงแรมที่คิดว่าเหมาะสม ผมไปคนเดียวก็ต้องหาห้องแบบ Single ขนาดห้องแบบ Single ราคาก็ไม่ได้ถูกเลยนะครับ เพื่อนๆ ผมที่เคยไปญี่ปุ่นแนะนำโรงแรมในเครือของ Toyoko Inn. (http://www.toyoko-inn.com/eng/index.html) เพื่อนๆ บอกว่าห้องพักดีมีห้องน้ำในตัว มีอาหารเช้า อยู่ในย่านที่ไม่อันตราย ผมก็เลยเข้าไปตรวจสอบข้อมูล ไม่น่าเชื่อว่าราคาแม้ว่าจะเป็นห้อง Single ราคาก็อยู่ 5,000 – 6,000 เยนต่อคืนก็ตกประมาณ 1,850 – 2,160 บาท ก็นับว่ามากเอาการอยู่สำหรับนักท่องเที่ยวแบบผม
แต่ในความหมดหวังก็คงยังมีโชคอยู่เสมอ ผมไปพบว่ามีโรงแรมในเครือ Toyoko Inn.ที่กำลังจะเปิดใหม่วันที่ 15 ธันวาคม นี้มี Promotion ลดราคาห้อง Single เหลือ 3,950 เยนต่อคืน พระเจ้าจอร์ท มันยอดมาก! ราคานี้จะหาได้ไหมเนี่ย ทั้งห้องน้ำในตัวรวมอาหารเช้า มีทีวีในห้อง อินเตอร์เน็ตอีกต่างหาก งานนี้ต้องบอกว่าโชคดีโคตรๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น